کد مطلب:41763 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
ای رسول خدا! آنچه تو گفتی همه را از خدای خود آموختی و ما نیز از تو؛ یكی از هزاران كه بر تو آموختند چنین بود: آنان كه بر خود ستم كردند و خود را به گناه بیالودند، چون نزد تو آیند و توبه كنند و پیغمبر هم برای پذیرش توبه آنان طلب مغفرت كند، البته كه خدا را بسیار بخشنده و مهربان خواهند یافت.[1] . من اینك به نزد تو آمده و بر كرده های زشت خود اعتراف می كنم، از تو می خواهم برایم دعا كنی. ناگاه از قبر صدایی برخاست كه می گفت: تو آمرزیده شدی. قال علی (ع): قدم علینا اعرابی، بعد ما دفنا رسول الله (ص) بثلاثه ایام فرمی بنفسه علی قبر النبی و حثا من ترابه علی راسه و قال: [صفحه 288] یا رسول الله! فسمعنا قولك و وعیت عن الله سبحانه فوعینا عنك و كان قیما انزل علیك: (و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاوك فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لو جدو الله توابا رحیما). قد ظلمت و جئتك تستغفر لی. فنودی من القبر: قد غفر لك![2] . [صفحه 289]
پس از گذشت سه روز از رحلت جانگداز رسول گرامی عرب ناشناسی بر ما وارد شد. او خود را بر قبر انداخت و در سوگ رسول خدا(ص) خاك بر سر می كرد و خطاب به قبر آن حضرت می گفت:
صفحه 288، 289.